Dla Nocnych Łowców i Przyziemnych:
- Zwykłe, ludzkie jedzenie
Dla wampirów:
- Krew zwierzęca
Dla wilkołaków:
- Surowe mięso
Dla czarowników:
- Zaczarowane drinki i jedzenie
Dla Fearie:
- Zaczarowane jedzenie
<Wchodzę do restauracji i rozglądam się z podziwem. No, no. W Nowym Jorku mimo wszystko mają niezłe restauracje. Siadam przy wolnym stoliku, a gdy podchodzi kelner zamawiam tylko frytki i colę>
*Wchodzi do restauracji, od razu zauważa młodą blondynkę z cienkimi bliznami na rękach. Podchodzi do niej i bez pytanie przysiada się.* Cześć, piękna *puszcza jej oczko*
<Uśmiecham się do nieznajomego i przygryzam wargę.> Jestem Sarah.
Miło mi *mówi, ujmuje jej rękę i składa na niej pocałunek. Po chwili puszcza jej rękę i uśmiecha się bezczelnie.* Jestem Jason.
<Gdy chłopak całuje mnie w rękę unoszę zaskoczona brwi> Trafił mi się dżentelmen? <żartuję i uśmiecham się zawadiacko>
*Uśmiechnął się pod nosem i uniósł brwi.* Oczywiście. *Przyglądał jej się przez chwilę po czym rzekł* Mieszkasz tu od urodzenia?
Nie. Wczoraj się wprowadziłam.... <urywam i patrzę na jego dłonie. Są poznaczone bliznami, tak jak moje i każdego innego Nocnego Łowcy. Uśmiecham się z ulgą> A już myślałam, że jestem jednyną Nocną Łowczynią w mieście.
*Uśmiecha się kątem ust.* Tak, zostałem przysłany by ci pomóc. *Sprawdza godzinę na zegarku i wstaje* Ja się będę zbierał. A ty?
Tak, ja też. Mieszkasz w Instytucie? <Pytam zaniepokojona i wstaję>
Oczywiście *odpowiada rozbawiony. Wychodzą*
Ana wchodzi zamaszystym krokiem do restauracji. Pod nosem nuci sobie refren piosenki Talking Heads – Psycho Killer. Rozgląda się po absurdalnie przyziemnym wnętrzu restauracji. Jej nozdrza wypełnia ciężki zapach smażonego mięsa i gorących frytek. Jej wzrok napotyka wolne miejsce w kącie, przy barze – zajmuje je. Przygląda się kolorowym butelkom z alkoholem, po chwili zamawia szklankę wody. Wzdycha głęboko i kryje twarz w rękach, zatapia się w myślach. Zapowiada się długi wieczór.
Już od dłuższego czasu Ana czuje na sobie wzrok szerokiego barmana przyziemnych. Ludzie zaczynają powoli opuszczać restaurację. Im więcej przyziemnych wychodzi, tym głośniej się robi. I jeszcze ten barman z natarczywym spojrzeniem. Dziewczyna nie wytrzymuje dziwnej atmosfery, i wybiega z restauracji w mrok.